Witblits se Sondag 6 Julie 2025 Nuusflits
Hoof Nuusflits
Bidvest Beurs: Solank jy nie te bleek is nie!
Bidvest het blykbaar pas hul nuwe beursprogram vir werknemers se kinders aangekondig. Die vorm is maklik: Tik jou naam, jou kind se droom, en—klein nota—moet net nie jou velkleur as “wit” invul nie. Want dan is daar net ’n ferm “jammer, probeer weer by Woolies”.
Die maatskappy sê dis om transformasie aan te moedig. Hulle bedoel seker: transformeer daai beurs onmiddellik as jy te veel melk in jou koffie gooi.
As jy dus ’n Bidvest-ouer is en jou kind se toekoms wil verseker, is daar net een groot toets: staan jy te na aan die melkpak? As die antwoord ja is, kan jy maar weer daai spaarvarkie voer en hoop vir ’n Lotto-treffer.
Witblits sê: Bidvest se slagspreuk vir 2025: Almal welkom. Behalwe jy, Jannie van Benoni.
Plaaslike Nuusflits
ANC Kry Moontlike Sanksies: Washington Sê “Hou my bier”
Amerikaanse politikus Greg Steube het nou genoeg gehad. Hy het ’n wetsontwerp ingedien om die ANC se spaargeld (en sjampanje-fondse) te knyp.
Redes? Israel by die hof sleep, handjies vashou met Iran en Hamas, en dan nog baklei oor menseregte soos ’n kind oor broccoli.
Steube wil hê daar moet eers hervorm word en korrupsie aangespreek word — iets wat vir die ANC klink soos CrossFit op ’n Maandagoggend.
Geen dollars meer vir spog-hotelle en Dubai-inkopietoere nie. Nou moet die ANC leer hoe voel dit om ’n toebroodjie sonder kaviaar te eet.
Witblits sê: ANC, jy’t so baie vriende, maar skielik hou niemand jou sak vas in die bank nie.
Internasionale Nuusflits
ADL se teer toonnaels: Trump sê “Shylock”, Amerika val in sak en as
President Trump het in Iowa gepraat oor sy nuwe belastingplan en sommer vinnig genoem dat party bankiers soos “Shylocks” is — en net daar het die Anti-Defamation League (ADL) ’n nasionale noodtoestand uitgeroep.
Trump het verduidelik dat hy bloot verwys het na uitbuiters wat jou die laaste sent probeer uittrek, maar die ADL het dit dadelik vertolk as die tweede koms van Attila die Hun.
Trump sê hy het nie geweet die term het ander konnotasies nie. Die man het eenvoudig bedoel "loan sharks", daardie ouens wat jou sou laat skuld betaal met jou sewejarige se PlayStation. Maar nee — die ADL spring op soos ’n kat op ’n warm sinkdak en verklaar: “Dis gevaarlik en onaanvaarbaar!”
Intussen het Kongreslede sommer al klaar begin hul kersfeeskaartjies herskryf, media-kantore het nuwe “Breaking News” banierkleure bestel, en ’n klomp gesigte in New York het emosionele support-pomeranians bestel.
Witblits sê: As die ADL se vel nog dunner raak, gaan ons binnekort moet vra of hulle dalk babapoeier en ’n fopspeen saam met hul persverklarings wil hê.
Konflik Nuusflits
USA se wapenrak nou leër as ’n vegan se braaipan
President Xi het op Beijing TV verskyn met die selfvertroue van ’n sokkeraanhanger wat weet die skeidsregter is omkoopbaar. Hy het aangekondig: "Ons sal saam met Iran staan — Israel en sy mini-me, Amerika, kan maar gaan koekies bak."
Israel het blykbaar probeer toneel speel as die buurt se boelie, maar toe hulle begin huil oor hul laaste Iron Dome-battery se lae batterylewe, moes Oom Trump inbel en ’n “vrede” namens hulle smeek.
Dis nou wyd bekend dat Israel se superkoepel laas week meer gelyk het na ’n colander (daai pot met gate waarin jy spaghetti dreineer) as ’n missiel-afweermeganisme. Helfte van Iran se vuurwerke het sommer deurgevlieg en gesorg dat party Tel Aviv-balkonne nou permanent oopplan is.
Intussen is Amerika se wapenwinkel so leeg soos ’n EFF-manifesto se logika. Hulle het soveel speelgoed na Oekraïne gestuur dat hulle nou waarskynlik met waterpistole moet oefen.
China, wat gewoonlik agter sy papierwaaier wegkruip, het nou besluit dis tyd om bietjie vuurwerke te kom kyk — saam met Iran.
Youtube Nuusflits
Iran se Minister: “Ons bom nie, ons bak net koekies”
Iran se buitelandse minister Abbas Araghchi het in ’n onderhoud met CBS News gesê Iran se kernprogram bly vreedsaam — en hy het dit met die kalmte van ’n man wat sy tuisgemaakte tee roer.
Volgens hom is Israel se aanhoudende aanvalle net ’n desperate poging om aandag te trek, en die VSA het soos gewoonlik daar ingestorm soos ’n oorgewig rugby-ouer wat wil baklei met die skeidsregter.
Araghchi sê Iran het nog nooit die bestaan van die “Israeli regime” erken nie en hou vol hulle ondersteun net die regte en belange van die Palestynse volk.
Hy het ook verduidelik dat die wêreld lankal die vredeliewende aard van Iran se kernprogram erken het, maar Israel hou aan om spoke te sien in elke sandduin.
Terwyl Araghchi rustig verduidelik, het Israel en Amerika blykbaar nog besig geraak met sirenes, shelters en spoed-WhatsApps aan die VN.
X Nuusflits
“Humanitêre” cowboys in Gaza: Gratis lood saam met jou brood
In Gaza staan mense ure in rye vir ’n stukkie brood, maar die “Gaza Humanitarian Foundation” (GHF) het ’n ander spyskaart in gedagte: koeëls en kameraskote.
Amerikaanse kontrakteurs, kompleet met swaar wapens en cowboy-hoede vol ego, het gesien hoe hongermense probeer kos optel en besluit: “Kom ons maak ’n safari daarvan.”
“Hell yeah, boy!” gil een, terwyl die ander lag en aanmoedig. As jy gedink het "humanitêre hulp" beteken komberse en sop, dink weer. Hier word “noodleniging” oorgeslaan vir “noodskiet”.
Die GHF, ’n non-profit (wat blykbaar beteken hulle maak net wins in sielkundige skade), vervang die VN se agentskap in Gaza. Maar in plaas van hulp, kry jy nou ’n bonus-gat in jou maag.
Intussen sit die wêreldleiers en gee nog ’n verklaring vol groot woorde en geen ruggraat nie.
Kultuur Nuusflits
Stof af daai polkadots: Vintage kom kuier in Cullinan
Railways Café Cullinan gooi die horlosie weg en draai die tyd terug op 9 Augustus met hulle Vintage Festival. Die dorp gaan aanvoel soos ’n groot rolskaatsbaan vol rockabilly hare, krullerige snorre en mense wat vergeet hulle het ooit na die Spice Girls geluister.
Op die verhoog wag ’n fees van klanke: van Full Swing Band wat jou laat voel soos ’n gangster met ’n viooltjie, tot Black Cat Bones wat jou laat wens jy’t ’n leerbaadjie en ’n Harley gehad.
Vir die fynproewer is daar retro stalletjies (om te koop wat jy nie nodig het nie), en vir die nostalgiese siel staan daar klassieke motors blink-en-glansend gereed vir jou selfies.
Kinders onder 12 gaan verniet in — want hulle gaan jou tog net vra: “Mamma, wat is ’n platespeler?”
Witblits sê: Vat jou petticoat, pak jou pomade, en onthou: as jy nie dans nie, is jy net ’n vaas vol ProNutro.
Sport Nuusflits
Max steel die show — Britse kommentators huil in hul Earl Grey
Max Verstappen het Saterdag weer gewys hoekom hy die enigste man is wat sy kar op ’n dun lyn kan balanseer soos ’n dronk tannie op ’n sokkievloer. Terwyl die Britse kommentators reeds die koninklike fanfare gereedgemaak het vir Norris, Russell of Hamilton, het Max in sy laaste rondte soos ’n ninja opgedaag en pole gegryp.
Oscar Piastri het amper die kroon gekry, maar moes tevrede wees met tweede. Norris eindig derde, Russell vierde en Hamilton vyfde — en saam het hulle ’n Engelse traanfontein geskep wat selfs Shakespeare sou laat sug.
Die kommentators se gesigte het gelyk soos daai van kinders wat hul roomys laat val: hoop, opwinding... toe net ’n groot smeltpoel op die asfalt.
Witblits sê: As jy wil sien hoe vinnig hoop kan verdwyn, kyk net na Britse kommentators wanneer Max oor die streep jaag.
Spekskiet Nuusflits
Selfaangestelde prins kry rojal pak slae op TV
Iran se sogenaamde kroonprins (’n titel wat hy self agter sy naam geplak het soos ’n kampioen by ’n kleuterskool hardloopwedloop) het nou finaal sy kroon laat val — danksy ’n onderhoud waar Dr. Assal Rad sy drome fyngekap het soos vars pietersielie.
Op Katie Halper se program het Dr. Rad kalm verduidelik hoe dié prins al sedert die 1980’s voorspel die Islamitiese Republiek gaan "enige oomblik" val. Veertig jaar later wag hy steeds — seker by ’n koffiewinkel in DC.
Sy “CV” bestaan basies net uit ’n pa wat lank terug ’n troon gehad het, en ’n klomp luukse hotelslypsels. Tussenin steun hy nog sommer graag bomme op sy eie land en dink dis ’n lekker plan om Israel se rakette as roomysdoppies aan te bied.
Dr. Rad het hom verder uitgekryt oor sy totale gebrek aan verbintenis met mense binne Iran. Terwyl regte aktiviste, advokate en gewone mense hul lewens waag, drink hy sjampanje in ballrooms en droom van 'n troon wat net hy kan sien.
Sy groot argument? "Ek is my pa se kind." Dis omtrent soos om te sê jy mag die Springbokke afrig omdat jy ’n Boktrui by Makro gekoop het.
Spieëlbeeld
Episode 10: Vrye Radikale
[Spieëlbeeld E01] [Spieëlbeeld E02]
[Spieëlbeeld E03] [Spieëlbeeld E04]
[Spieëlbeeld E05] [Spieëlbeeld E06]
[Spieëlbeeld E07] [Spieëlbeeld E08]
[Spieëlbeeld E09] [Tussenstuk - Een Nag Roos]
Die volgende aand – 19:30 | Die Oude Meul, Observatory
Die son is skaars onder toe die liggies begin flikker — sag, sjarmant, misleidend. ’n Jazztrio speel op die stoep van die ou meule wat deesdae meer wyn as meel hanteer. Vandag se tema: “Gemeenskap en Sekuriteit.” Vanaand se werklikheid: wyn, netwerke, en beloftes wat niemand gaan onthou nie.
Nuusnooi beweeg deur die gaste soos rooiwyn in kristal — glad, beheers, gevaarlik. Haar swart satyngown hou nie op nie; dit gly. Haar hare los, haar skouers kaal. Die tipe voorkoms wat mense hul vrouens laat vergeet en hul naam laat stotter.
Ek staan naby die muur, nie deel van die fees nie. Donker pak, trilby, Lucky Strike. Ek meng nie. Ek kyk.
Damien du Plessis maak sy verskyning soos iemand wat die aand wil wen voor dit begin het. Donkerblou pak, glimlag wat presies weet hoe lank om te hou. Hy groet mense met die soort gemak wat jy nie leer nie — jy erf dit.
Toe hy vir Nuusnooi sien, verander iets. Die glimlag bly, maar die oë word skerper. Hy beweeg na haar soos iemand wat weet die uitkoms is net ’n formaliteit.
“Jy lyk dodelik vanaand,” sê hy.
Sy antwoord stadig. “En jy lyk soos iemand wat weet hy kan daarmee saamleef.”
Hy neem twee wynglase van ’n kelner se skinkbord. Haar vingers raak aan syne — net liggies. Genoeg om die spel te bevestig. Of dalk om te toets wie speel watter rol.
Toe hy iets in haar oor wil fluister, vang sy blik myne.
Teen die muur. Sigaret. Rook. Stilte.
Die oomblik hou lank genoeg om iets groter as woorde te sê.
Damien draai sy kop. Hy’s vinnig. Glimlaggend.
“Meneer Witblits. Ek hoor jy’s ’n legend.”
Ek neem ’n trek aan die sigaret. “Hang af wie jy vra.”
Hy lag. “Ek stel altyd belang in mense met geskiedenis.”
“Dan’s jy op die regte plek,” sê ek. “Ek’s seker iemand hier het jou al vertel van jóúne.”
Sy lag is ’n paar grade koeler.
Nuusnooi kyk tussen ons. Daar’s ’n vreemde gewig in haar bors — nie vrees nie. Verwarring. Moontlikhede.
“Jul klink soos twee honde wat om dieselfde been loop,” sê sy.
“Ek verkies honde,” sê ek. “Hulle weet ten minste wanneer iets stink.”
Damien glimlag steeds, maar sy oë meet nou. Dan draai hy terug na haar.
“Ek’t kaartjies vir die simfonie Saterdag. Rustig. Romanties. Lus?”
Sy kyk hom in die oë, maar sy antwoord kom stadig.
“Ek sal daaraan dink.”
Later – Buite die meul
Ek staan in die nag, rook hang soos sluierrook om my kop. Die jazz agter my is nou net geraas.
Ek hoor haar hakke voor ek haar sien.
Sy kom nader, vou haar jas netjies oor haar arms. Lipstiffie vervaag liggies, maar haar oë is helder. Té helder.
“Jy’t hom dopgehou vanaand,” sê sy.
Ek kyk nie. “Ek hou baie dinge dop.”
“En? Wat dink jy van Damien?”
Ek vat nog ’n trek. Blaas stadig uit. “Hy’s goed met mense. Té goed. Hy’s die soort wat weet hoe om ’n kamer binne te stap en die temperatuur te verander.”
“Jy dink hy’s gevaarlik?”
“Ek dink hy weet presies wat hy doen.”
’n Stilte.
Sy kyk voor haar uit, maar iets roer agter haar blik. ’n Gedagte. ’n Onrus. Dis nie Damien wat haar pla nie.
“Hy’t gevra ek moet saamgaan na ’n konsert,” sê sy.
Ek antwoord sonder om te dink. “Dan moet jy besluit of jy van musiek hou — of van die manier waarop hy dit aanbied.”
Sy lag liggies. Nie uit plesier nie. Uit frustrasie. “Jy gaan my nooit help om ’n besluit te neem nie, né?”
Ek kyk haar uiteindelik aan. Reguit. “Jy’t nooit iemand nodig gehad om vir jou te besluit nie.”
Sy byt aan haar lip — net liggies. Dalk om woorde terug te hou. Dalk om een spesifieke naam daar te hou.
“Jy maak dinge nie maklik nie,” sê sy sag.
“Dis nooit maklik met vuur en spieëls nie,” sê ek. “Jy weet dit.”
’n Sekonde lank is sy net daar — heeltemal naby, sonder om aan te raak. Dan draai sy weg.
“Goeie nag, Witblits.”
Ek gooi die stompie in die nag.
“Geniet die simfonie.”
[Einde van Episode 10: Vrye Radikale]
Begin jou dag met ‘n glimlag! Teken in op Witblits Se Nuusflits, dis gratis!